Kocaman bir Ağaç;
Uzanabildiğin yere kadar
İncecik ama senin gövdenden
Güç alan yeni dallar
Daha da uzuyor uzaklara
Çünkü onlar da yeni filizler
Yeni dallara yol veriyorlar
Durmuyor ne yaşam ne de döngüler
Kocaman bir Ağaç;
Ne yuvalar ne aşklar
Ne korkular ne korunaklar
Yaşatıyor, saklıyor ve de mekan oluyor
Kah ince melodik bir sele coşuyor
Kah kısa ve toķ bağrışlara kabul veriyor
Yaprağıyla gövdesiyle ve heybetiyle
Kocaman bir Ağaç;
Besliyor her bir tomurcuğunu
Yıllanmış şifreleriyle
Can oluyor dalından yaprağına
Ona sığınan her cana
Bakmadan hangi mevsimde hayat
Merkezinde kucak açıp gelene
Varlığı ile ev sahipliği yapiyor
Düşünmez hiç Neden? Niçin ?
Bildiği tektir
Kalpten gelen aşklarla
Burdayım diyor
Kocaman bir ağaç
Giderken bilme
Sormadan Neden? Niçin ?
Inandigi tekdir
Sessiz ve içini icine kuruyup gitmenin Vaktidir
Kocaman bir Âğaç kadar
Zengin, kalabalık, güçlü, âşık
Dingin ve kabullerle yasamak
Tek ve hur
Yalnızlığın ile gitmek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder