Aşk felaketi

Güneş bile ısıtmıyor Dünya' yı,
Senin beni ısıttığın kadar.
Gece bile koşmuyor gündüze,
Benim sana koştuğum kadar.

Mevsimler bile kıskanıyor,
Bendeki dört mevsimlik tutkunu.
Yıldızlar bile isyankar,
Sendeki geceyi aydınlatan ışığıma.

Evren bile biliyor,
Yüzyılın doğal afeti ,
Bizdeki aşk felaketi....

Cüretkar sevgin

Sensizliği tatmasam,
Sende varolmayı bilemezdim.

Ayrılıklarını yaşamasam,
Buluşmalarının coşkusunu hissedemezdim.

Duygularımda dans etmesen,
Bedenimde doğuşunu izleyemezdim.

Her damlada terkedişlere ağlamasaydım,
Her tebessümde nefeslenen mutluluğa gülemezdim.

Nankör sevgisizlikleri yaşamasaydım,
Cüratkar sevgine laik olamazdım.

Fena birşey

Nasıl desem !
Bakarken bile özlediğin,
Görmesen bile hissettiğin,
Konuşmaya doyamadığın,
Dokunmaya kıyamadığın,
Gitmesine dayanamadığın,

Bu çok Fena birşey...

Nasıl desem !
Var ama senin değil,
Yanında ama içinde değil,
Kalbindesin ama sarayın değil,
Ruhusun ama bedenin değil,
Senden ama sen değil,

Bu çok Fena birşey...

Mutluluk

Mutluluk nedir denince;
Güneş,
Deniz,
Aşk,
Tutku...
sayar dururuz!

Mutluluk:
Ciğerlerini hava ile doldurup
Kaslarının, yerçekimine meydan okuduğunu...
Damarlarındaki kanın, temasını hissetmeden
En ucra noktanı dahi sessizce keşfettiğini...
Bedenine dokunmadan içinde dolaştığını...
O'nun, dışarlarda değil sende saklı olduğunu...
Farkettiğin An' dır....

Pişmanım

Pişmanım....
Çürümeye yüz tutmuş tahtaya güvenip de
Üzerinde yürüdüğüm için
Pişmanım...
Tahta kurularına bile bile
Yem olduğum için
Pişmanım...
Derinliklerindeki kraliyete inanıp da
Aydınlığa giden yolu kapattığım için

Herşeye rağmen

Hissederken sahilin yalnızlığını

İçine çekersin,

Terk edilmişiliğin çaresizlik kokan nefesini

Görebilmelisin,

Denizin gökyüzüyle birleştiği noktada beliren gözleri

Özgürlüğe çırpılarak boşlukta süzülen kanatları

Konabilmeli adaların ardındaki yalnızlık sahiline

ve

içine,

bedenine,

benliğine,

düşüncelerine işlemeli;

yalnızlığın,

özgürlüğün,

sensizliğin,

ve

herşeye rağmen

"mutluluk" şarkısının tınısı

Üşütüyor

Güneşin sıcaklığı gibiydi
Üzerimdeki örtün
Çektin gittin...

Toprağa örtülen karın sokluğudur
Bırakıp gittiğin....

Bilsem de
Çekilince karlar üzerimden
Güzelliklere açacak bedenim,
Koşacak yeni baharlara

Yine de
Üşütüyor yokluğun...

Karşılıksız

Bu sabah gökyüzü, alevler içinde
Biraz ben
Biraz aşk
Bir tutam tutku ve şehvet içersinde
Sevişirken
Yükselen kızıllıklar arasında
Sen beliriyorsun, siyahlar içinde
Soğuk...
Donuk...
İfadesiz...

Mahkûm

Dön de bir bak arkana,
Kaç, ağlayan kalp
Kaç, yaşları kuruyan göz
Kaç, ah' ları ezberleyen dil
Şahit sana..

Dön de bir bak kendine,
Bu muydu beklentilerin
Neydi amaçların,
Nereye gidecekken,
Nerede buldun ruhunu...

Dön de bir bak yaşama,
Geldi gidiyor,
Aldı götürüyor,
Müebbet mutsuzluğa
Mahkûm ederek seni..!

Zordur

Zordur,
Meskeni karanlık olan kalbin,
hiç doğmayan güneşi olmak...
Yıllarca ayak basılmamış çöllerin,
hiç yağmayacak yağmuru olmak...

Zordur,
Acıyla beslenen yaraları,
Aşkla, sevgiyle kapatmak...
İhanetle törpilenen tenleri,
Meleklerin gözyaşlarıyla yıkamak...

Zordur,
Bitti derken,
Yeniden başlamak...