Ask

Canı  yürekten gonca güle dönmüş
Ne fayde 

Gönül gözü baksa da gökyüzüne

Bir güneşe aç

Bir de aşk dolu yağmur tanesine

Yana yana al alları  kora döndü

Bir dokunuşla taçları göğe açmaya sabırsız

Suzluğune ne fayde

Bir anlık serap 

Bir ömür  aşksızlığına ne fayde

Guzelliğinin altında okyanusa yol ırmakları

Terk eyledi taç yaprakları

Açıldı sana ruhunun kanatları

Gel ey aşkı sema 

Döndükçe  ateşinle sarsın çıplaklığı

Yandıkça sende doğsun ilk nefesi

Bekleyis

Dingin, olgun durgun hava gibiyim

Gunesi bir anda kapatan bulutlarla flort eden gokyuzu  gibiyim

Dalgalarina gem vurmus sessizce suzulen deniz gibiyim

 

Bir anda ruzgara kol acan hava gibi

Yagmura gunes acan gokkusagina yatak gokyuzu gibi

Bir vapurun dalgariyla cosan deniz gibi

Sevgine yaprak acan, hasretin kokan gonca gibi bedenim

Gulusune hayran el degmemis daglari dolsan nehir gibi gozlerim

Askina ac depremlerin yatagi yandikca cosan deniz gibi yuregim

Tenine ac bedenim

Isigina ac gozlerim

Ruhuna ac yuregim

NEFES

El çekiyor bulutlar kalbimin üzerinden

İnce bir sızıntı kara bulutlar arasında

yeni bir nefese koşan güneşin ışıltısı

Geçmişin neşter izleri yol oluyor

sonbahar yapraklarının oynaşmasına

Yalnız İstanbul

Bu sabah kimse açamamış gözlerini

Ağaçlar boyunları bükük
Yapraklarının gözleri yumuk,
Bulatlar ürkek
İstanbul'un üzerinde sessizce yokluyor;

Yalnızlığını,

Hafiften demlenen yalnızlık şarkısıyla

Ey Koca İstanbul,

Senden de kimlerr gelip geçer

Ekmeğinden yer suyundan içer

Hep enerjik hep çoşkulusun hepisine

Her günlerine umut olursun

Ama üşüdüğünde seni saracak kol yoktur,

hiçbirinde

"Yoruldum" diye ağladığında yaşını silecek el yoktur,

karşında

El ayak çekilir senden, kopunca fırtınaların

Bu sabah sende açma gözlerini

Bulutların örtü olsun soğuktan titreyen yalnızlığına

27/08/2012, Emirgan, 05:30

Bir beyaz lale

Kuşların otusleri, besledi küçücük soğanımı

Her notada biraz daha büyüdüm 

En Fıratanili günlerde besledim acacak yeni rengimi

Ve güneşle açılan taclarım,

Kalbime boyun eğen sarı lale olu verdim

Her gecen yıl daha narin, daha kadın olup

 Daha daha askla kavruldum

Her yeni yasamın bitişinde yılmadım,

Yeni rengime hazırlandım

Kulak verdim evrenin şarkısına,

Kucak actım gelen yağmurlara

Kâh kırmızı, kâh pembe, kâh beyaz actım her döngüde

Yılmadan umudla boyun eğdim kalbime

hasretle gönül bağladım;

Ayni topragın bir başka çukurunda,

Bir gun bana eğilecegini Bilmeden

Kendi firtinalarinda cirpinip 

Rengini besleyen laleye

Egilince boyunlarimiz

 Yuzyuze bakan lalelerimiz

Tutuşun eller, teşekkür edecek;

Yılmadan bu döngüyü Kuran  evrene

Büyüdüm

Bugün hayat yolunda bir adım daha attıım
Yol kenarında sırasını salan ağaçlar saygıyla eğer dalalrını
Bilmeden korkularımı arkamdan iterler hadi ileri , hadi sen yaparsın der gibi
Yaptım…çok şeyler yaşadım çok acılar yuttum
Ama büyüyorum ,
"ACIDAN GEÇMEYEN YOLLAR BİRAZ EKSİKTİR" demedi mi Sezen ?
Geçiyorum...
Yol kenarında sırasını salmış ağaçlar, kök salmışlıklarıyla
dallarının arasında sakladıkları çiçekler, neşe oluyor bana
Hele bir de aradan sızan güneş yok mu ! tutkuma kapı açıyorlar
Onca yıl içersinde ilk kez bugün, doğduğum gün yağmurla geliyor
bana bereketini sunuyor evren
Dedim ya acılar yuttum, çok şeyler yaşadım

Yağmur hepsinin kırıntılarını alıp
Lezzetini bana bırakıyor… !

Ne olur ki

Hafif serinliğin icinde,
tenime usulca dokunan güneş,
alevleri körüklüyor içimde


Koymaz bana, firtınalar koparsan da 
Yakar geçerim ateşimle
Dağlari, buzullari
Sen yokum desen ne olur ki
Tüm evren bana kol kanat actiktan sonra

İstanbul Aşksın Sen

İstanbul aşksın Sen,
Her köşen bir başlangıca,
Her bucağın bir bitişe
Sır olur savrulan edanla.

Geceye güneş ışıkların,
Bir göz kırpış bakışların,
Alır götürür anılarımı akıntıların,
Gebedir yeni aşklara rüzgarların

İstanbul aşksın Sen
Deli divane kalp atışların
Semalarında özgürce çırpınan kanatlarım
Ateşli öpüşlerimdir kıylara vuran dalgaların

Giderim

İçime attığın ateşi, kora döndüremedin,
yağmur olup söndüremedin,
çoşturdukça coşturdun, büyüttün alevleri
canlı canlı bu dünyada yaktın beni
ne varım diyebildin ne de yokum
acıttıkça yüreğimi büyüdüm, güçlendim
ve anladım ki
açtığım yollarımı yine ben kapatıp giderim
bu ateş sönmez onu da bilirim

Son Vuruş

Kalp de ne göz ne de kulak kaldı
Söndü sana aşkla bakan gözlerimin feri
Dil dönmez oldu sen dönünce sırtını
Çarpmıyor hayata kalp
ne gideni atıyor ne de geleni alıyor
Sustu artık,
Senin avucunda son vuruşuydu:
Sen "gittim ben" derken.

bir fırsat vermeden son vuruşla giden'e

Herşey San'a Kırgın

İstanbul sana çok kızgın,
Boğazi örtüyor sana küsen kara bulutlar
Kaşlarını çatmış gibi
Senin ismini haykıran yıldırımlar çakıyor
Ağlattığın gözler yetmedi,
Kırılan kalbin acıalrını bulutlar yağdırıyor
Bilmem bu sınırlar kabul eder mi
bir kez daha adım atmana İstanbul topraklarına.
İstanbul gördükçe bende yarattığın depremi
Yol vermez ne köprü ne boğaz geçişine
Bir güneş olsaydın keske de
"İstanbul'da ışığım var" derken
Gülebilseydi gururla yüzün;
Ağıtlar yakacak yüreğin,
Dinmeyecek ağlamaların
Bu kez özlem değil,
Cansız bıraktığın aşkın için
Yükselecek vah' ların...