Mehtap

Mehtap kızıllara bürünmüş,
Sence kızgınlık mı ?
Yoksun yanında,
Tutmuyorsun ellerini,
Dudaklarınsa başka tadlarda...
Yoksa utanma mı ?
Denize düşürdüğü yakamozda canlanan;
Aşk dolu bakışların,
Alev alev dokunuşların,
Kızıllığına rakip ateşli öpüşlerin...

Mehtap,
bu gece yine kızılara büründü!
Bilki,
ya çok kızgın
ya da anıların
hasret ateşinde yanıyor.

Ben

Sağanak var bu akşam,
Gök gürültüleri aynadır,
benim haykırışlarıma
Feryattayım;
Duy beni evren,
ben, benim için varım.
Her ne yaşıyorsam sebebi benim
Yağmursa;
İçimdeki farkedilmemiş,
dokunulmamış, katılaşmış
duygularımı yıkar.
Bedenime ruhumu katar da
nem olur tenimde beni yumuşatan...
Frakındalıklarımla, hissettiklerimle
Beni olgunlaştıran...
Bana eko yapar evren:
Mutlulukda,
Huzurda,
Aşkda,
Ayrılıkda,
Benim...
Hepsini ben var eder,
ben yok ederim...