Diriliş

Günü öldürken gece doğuyor
Oysa bilinmez bir karanlıkta
Can buluyor varoluşun
Sen yaşarken geceyi
En son temasta gizli
Gecenin gündüze ölümü
Bir ezan sesi kulaklarda
Duyurur her bir ölümü
Gündüz geceye
Gece güne kaybolurken
Bir nefes son bulurken bedeninde
Bir sela duyuruyor
Ruhunun yeni doğuşuna

Şimdi değil O zaman

Doğa kurulmuş saat gibi
Bekler oldu Herşey kendi mevsimini
Her çiçeğin açtığı bir an
Her ağacın yeşerdiği bir bahar var
Ben ise kendi baharına kurulmuş
Kozasında kendine dönen tırtılım şimdi
Bir güneşi bekliyorum ki
Düşünce üstüme sıcaklığı
Yeniden donanıcam renklerimi
Düşünmeden çırpıcam kanatlarımı
Beni ısıtan güneşe yol alırken
semalarda