41 Hayatta Ben

Tam da merkezindeyim hayatımın
Pusula benim
Dümen benim
Sınırı olmayan oktanusa düşen damlayım
Bir damlamda yaydığım sevgi halkaları benim
41 duada 41 acıda 41 bin kez ölüp yeniden doğan benim
Dünyanın merkezinden arşa açık ışık tünelinde sınırlarını terk eden benim
Beni ben yapan her kalbe, acıya, çiçeğe , yeşile , cana kol açan benim
Her hücresi sevgi ile yeniden var olan benim
Hiçlerin içinde bir hiç olmak için mum gibi içine eriyen benim
Karanlık bilinmez gelecek için şimdide kaybolan benim

Diriliş

Günü öldürken gece doğuyor
Oysa bilinmez bir karanlıkta
Can buluyor varoluşun
Sen yaşarken geceyi
En son temasta gizli
Gecenin gündüze ölümü
Bir ezan sesi kulaklarda
Duyurur her bir ölümü
Gündüz geceye
Gece güne kaybolurken
Bir nefes son bulurken bedeninde
Bir sela duyuruyor
Ruhunun yeni doğuşuna

Şimdi değil O zaman

Doğa kurulmuş saat gibi
Bekler oldu Herşey kendi mevsimini
Her çiçeğin açtığı bir an
Her ağacın yeşerdiği bir bahar var
Ben ise kendi baharına kurulmuş
Kozasında kendine dönen tırtılım şimdi
Bir güneşi bekliyorum ki
Düşünce üstüme sıcaklığı
Yeniden donanıcam renklerimi
Düşünmeden çırpıcam kanatlarımı
Beni ısıtan güneşe yol alırken
semalarda

En...

Gönlümün en kuytularında
Bekleyen bülbül yuvamdasın;
Sessiz,
Issız,
Kuytularımda
Ötüşlerin yankıların
Kalbimin ritmi olur

Aşk'ın her hali

Aşkı'nın her hali her yanımda nefes alıyor
Gözlerim gözlerinde yanıyor
Tenim teninde kor oluyor
Dudaklarım dudaklarında yıkanıyor
Sevgim sevginde can buluyor
Sen benim varlığımda aşka gün doğuyorsun
Ben senin varlığında ruhuma nefes alıyorum

Doyumluk Aşk

Kadehimin içinde
Biraz şarap
Biraz deniz
Biraz gökyüzü
Biraz güneş
Yudumumda
Biraz Aşk
Biraz yalnızlık
Biraz ben
Biraz sen
İiçime çektiğim nefesde
Biraz şehvet
Biraz dokunuş
Biraz tutku
Biraz biz

Hepsi bir arada
Tam bir doyum

Bir çocuk yok oldu

Bir yumru oldu dönüp gidişin
Nefes kesildi
Can canan oldu
Güneş ısıtmaz oldu
İçimde bir çocuk yok oldu
Bilmeden sevgiyi
Sen sandı
Büyümeyi
Sevilmeyi
Tokluğu
Bir umut doğdu
Bilmeden gerçeği
Güneş tutuldu
Ay karanlık oldu
İçimde bir çocuk yok oldu

Baksaydın

Uzaktan görüldüğü kadar küçük değil bendeki kalp
Bir yaklaşsaydın
Görürdün bendeki kocaman yüreği
Bakabilseydin
Bulurdun
Ordaki manevi değerleri
Yaşardın bendeki yalınlığı
Hissederdin yalnızlığı
Coşardın heyecanıyla
Severdin yollarını
Koklardın güzelliğini
Uzaktan gördüğün kadar soğuk değil
Bendeki kalp
Bir dokunsaydın
Anlardın
İçindeki ateşi
Sarlırdın şefkatine
Okşardın yumuşaklığını
Kıyamazdın narinliğine
Bırakmazsın ellerini

Uzaktan bakmakla yetinmeseydin
Yaklaşabilseydin
Korkmasaydın ıssızlığından

14 şubat 14

Ben bir Kelebeğim

Ben bir küçük kelebeğim
Özgürce kanat çırptım
Yaşanmışlıkları unuttum
Acılarının rüzgarlarını kanatlarımın altına aldım
Yükseldikçe yükseldim semalarda
An geldi kayboldu kanatlarım
Karıştım bulutlara
İçinde varoldum yağmurların
Yeryüzüne indim
Dokunduğum her tende
Başka bir sevda tırtılı oldum
Yeni bir hayatda kanatlarımla doğdum
Sevgimle çoğaldım
Acılarımla büyüdüm
Aşkımla kayboldum
Sende yeniden can buldum...

Ben bir özgür Kelebeğim..!

Sevgilim

Bir sevgilim var
Gözlerinin içinde aşk var
Ruhunun içinde alev var
Kalbinin için de ben var

Bir sevgilim var
Dokunuşunda ateş var
Bir dokunuşunda yanıp da kora dönen bir ben var

Bana Sen Lazım

Bir güneşin lazım
Her notamın çalınması için
Bir güneşin lazım
Tenimin her zerisinin ışıldaması için
Bir güneşin lazım
Ne kar ne yağmur
Ne rüzgar farketmemesi için
Bir güneşin lazım
Yörüngende dolanıp benden geçmek için