Yalnız İstanbul

Bu sabah kimse açamamış gözlerini

Ağaçlar boyunları bükük
Yapraklarının gözleri yumuk,
Bulatlar ürkek
İstanbul'un üzerinde sessizce yokluyor;

Yalnızlığını,

Hafiften demlenen yalnızlık şarkısıyla

Ey Koca İstanbul,

Senden de kimlerr gelip geçer

Ekmeğinden yer suyundan içer

Hep enerjik hep çoşkulusun hepisine

Her günlerine umut olursun

Ama üşüdüğünde seni saracak kol yoktur,

hiçbirinde

"Yoruldum" diye ağladığında yaşını silecek el yoktur,

karşında

El ayak çekilir senden, kopunca fırtınaların

Bu sabah sende açma gözlerini

Bulutların örtü olsun soğuktan titreyen yalnızlığına

27/08/2012, Emirgan, 05:30

Bir beyaz lale

Kuşların otusleri, besledi küçücük soğanımı

Her notada biraz daha büyüdüm 

En Fıratanili günlerde besledim acacak yeni rengimi

Ve güneşle açılan taclarım,

Kalbime boyun eğen sarı lale olu verdim

Her gecen yıl daha narin, daha kadın olup

 Daha daha askla kavruldum

Her yeni yasamın bitişinde yılmadım,

Yeni rengime hazırlandım

Kulak verdim evrenin şarkısına,

Kucak actım gelen yağmurlara

Kâh kırmızı, kâh pembe, kâh beyaz actım her döngüde

Yılmadan umudla boyun eğdim kalbime

hasretle gönül bağladım;

Ayni topragın bir başka çukurunda,

Bir gun bana eğilecegini Bilmeden

Kendi firtinalarinda cirpinip 

Rengini besleyen laleye

Egilince boyunlarimiz

 Yuzyuze bakan lalelerimiz

Tutuşun eller, teşekkür edecek;

Yılmadan bu döngüyü Kuran  evrene