İstanbul sana çok kızgın,
Boğazi örtüyor sana küsen kara bulutlar
Kaşlarını çatmış gibi
Senin ismini haykıran yıldırımlar çakıyor
Ağlattığın gözler yetmedi,
Kırılan kalbin acıalrını bulutlar yağdırıyor
Bilmem bu sınırlar kabul eder mi
bir kez daha adım atmana İstanbul topraklarına.
İstanbul gördükçe bende yarattığın depremi
Yol vermez ne köprü ne boğaz geçişine
Bir güneş olsaydın keske de
"İstanbul'da ışığım var" derken
Gülebilseydi gururla yüzün;
Ağıtlar yakacak yüreğin,
Dinmeyecek ağlamaların
Bu kez özlem değil,
Cansız bıraktığın aşkın için
Yükselecek vah' ların...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder