Bu yağmur öyle rastgele düşmüyor yere
Toprağa dokunuşundaki her ses gibi
Tenime değişinde açtığın yaralar kadar gerçek
Bu kara bulutlar boşuna örtmüyor gökyüzünü
Tohumu besleyecek yağmura yatak gibi
Göz pınarlarımda oluşan yaşlarım kadar gerçek
Toprağında tohumdum
Bilmeden terk edişinde can bulacaktım
yeşiliklerimde
Bilmeden yağmur yerine gözyaşlarım besleyecekti köklerimi
Bir meyve vermek için hayata
Önce kara bulutlara,
Sonra yağmurdan gökkuşağı yaratan güneşe
Karanlıkta yanan mum gibi
Hasretle sarılacaktım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder