Hiçbir yağmur
İçimdeki yangını söndürmüyor
Bırakıp gitsen de
Gözlerin kaldı gözlerimde
Sen dolanırsın,
Belimde, bedenimde
İçimde yanarsın bitmeyen çoşkunla
Bizi unutsak da
Başkalarını oynasak da
Var olan biz yaşar hep
İçimizdeki gizle
Topraktan suya,
Yerden göğe,
İçimde dışımda,
Sen bende kaldın
Yok olsa da bedenin
Ruhun benimle
Gözlerin benimle
KALBİM seninle...
2 yorum:
2 insanı aklıma getirdi bu şiir, biri elimde olmadan ve kendi de istemeden gitmek zorunda kaldı, ona dur desemde o gitmek zorundaydı ve gitti, bir diğeri ise benim aptallığım yüzünden gitti...
ne kötüdür kalbinin baska 1inde kalması, ne kötüdür kalbini geri alamamak. hayatına girip sonra 1den 1e gitse de, yerine baskaları gelse de farketmez. yazdığın gibi Zeynep'cim ruhu ve gözleri bizimle olduğu müddetçe o kalp tamamen bize ait olamaz.
O, bunu bilse de bilmese de !!!!!
Yorum Gönder